ഉത്തമഗീതം 4

1 എന്റെ പ്രിയേ, നീ സുന്ദരി; നീ സുന്ദരി തന്നേ;
2 നിന്റെ പല്ലു, രോമം കത്രിച്ചിട്ടു കുളിച്ചു കയറിവരുന്ന
3 നിന്റെ അധരം കടുംചുവപ്പുനൂൽപോലെയും
4 നിന്റെ കഴുത്തു ആയുധശാലയായി പണിതിരിക്കുന്ന ദാവീദിൻ ഗോപുരത്തോടു ഒക്കും;
5 നിന്റെ സ്തനം രണ്ടും താമരെക്കിടയിൽ മേയുന്ന
6 വെയലാറി നിഴൽ കാണാതെയാകുവോളം
7 എന്റെ പ്രിയേ, നീ സർവ്വാംഗസുന്ദരി;
8 കാന്തേ ലെബാനോനെ വിട്ടു എന്നോടുകൂടെ,
9 എന്റെ സഹോദരീ, എന്റെ കാന്തേ,
10 എന്റെ സഹോദരീ, എന്റെ കാന്തേ,
11 അല്ലയോ കാന്തേ, നിന്റെ അധരം തേൻകട്ട പൊഴിക്കുന്നു;
12 എന്റെ സഹോദരി, എന്റെ കാന്ത കെട്ടി അടെച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു തോട്ടം,
13 നിന്റെ ചിനെപ്പുകൾ വിശിഷ്ടഫലങ്ങളോടു കൂടിയ മാതളത്തോട്ടം;
14 ജടാമാംസിയും കുങ്കുമവും, വയമ്പും ലവംഗവും,
15 നീ തോട്ടങ്ങൾക്കു ഒരു നീരുറവും, വറ്റിപ്പോകാത്ത കിണറും
16 വടതിക്കാറ്റേ ഉണരുക; തെന്നിക്കാറ്റേ വരിക;